عکس هایی که می خواهم در باره اشان بنویسم عکس هایی است که مستقیما به روابط انسانی آدم ها ئر عصر حاضر می پردازد که توسط دوربین یوآخیم لادفوگد عکاس دانمارکی ثبت شده اند . و در کتابی با عنوان آلبانییایی ها به چاپ رسیده .

او برخلاف بسیاری از هم‌دوره‌های خود، به دنبال ثبت درام‌هایی نیست که «دیدنی»‌اند، بلکه در پی رؤیت‌پذیر ساختن چیزی‌ست که معمولاً از چشم می‌گریزد

گویی عکاس خواسته است تمام بار رمزگشایی تصاویر، تولید معنا و شناخت خودش و نگاهش را بر دوش مخاطب بگذارد

مجموعه‌ای عکس پیش رو، از نوع «فوتو اسِی غیر ترتیبی» (Non-Ordered Photo Essay) میباشد.

عکاسی لزوماً یک دروغ نیست، اما حقیقت هم نیست. باید آماده استقبال از غیرمنتظره بود.

انتخاب روش سیاه و سفید یک وسیله ی بیانی متفاوت است که عکاس می تواند به واسطه ی آن به خلاقیت های نامحدودی دست بزند.

«كنستا نتين مانوس» تصوير زن سياهپوستي را عكاسي نموده كه اندوهي سخت بر او چيره گشته،عمق اين اندوه كه در عكس وی به شكلي رسا بيان شده است مربوط به مراسم خاکسپاری برادر زاده اش در کارولینای جنوبی آمریکاست که در سال ۱۹۶۶ در ویتنام کشته شده است.