«كنستا نتين مانوس» تصوير زن سياهپوستي را عكاسي نموده كه اندوهي سخت بر او چيره گشته،عمق اين اندوه كه در عكس وی به شكلي رسا بيان شده است مربوط به مراسم خاکسپاری برادر زاده اش در کارولینای جنوبی آمریکاست که در سال ۱۹۶۶ در ویتنام کشته شده است.
اگر از ديدگاه كلي و اجتماعي و فارغ از زمان و مکان به این عکس بنگریم ،عكاس گوشه اي از حزن و اندوه و ناملایمات اين قشر از جامعه جهاني را به تصوير كشيده،كه زندگي ا شان همچون رنگ پوستشان در تيرگي و غم و برخی ناملایمات اجتماعی سپري شده است.
سياهپوستان در طول زمان بخاطر رنگ پوستشان مورد تبعيض زيادي واقع شده اندو به طور مساوي از حقوق اجتماعي برخوردار نشده اند. اين تبعيض و نگرش كه از تفكر برتري نژاديِ بعضي سفيد پوستاني كه تنها رنگ پوست معيار ارزيابي انسانیت آنها نشات گرفته ، با همة حمايت هاي حقوقي و بين المللي هنوز در بعضي از جوامع وجود دارد.
در اين عكس دستي را مي بينيم كه بر شانة زن قرار گرفته كه نشانة احساسِ همدردي با اوست و تلخي اين واقعيت اين است كه اين دست،دست يك سياهپوست است و عكاس با تأكيد بر اين موضوع حاميان واقعي سياهان را خود سياهان معرفي كرده است.
كنستا نتين مانوس با استفادة صحيح از عوامل بصري تأثير گذار عکاسانه و ژرف نگري در موضوع،پيام و برداشتي در عكس ارائه داده است كه براحتي غم و اندوه وی را به بيننده منتقل می کند و او را به فكر و تعمق وا ميدارد.
( ميكل آنژ )نقاش و پيكره تراش ايتاليايي در تعريف هنر مي گويد : «هنر چيزي جز برداشتن و كنار گذاشتن اضافه ها نيست » سادگي عوامل بياني و خالي بودن بخش مهمی از تصوير از مزيت هاي اين تاثیر گذاری است كه بواسطة آن عكاس چشم را به سوي دو عامل مهم صورت و دست هدايت مي كند.استفادةصحيح از «نور موضعي محیط »كه حالت و خصوصيات فيزيكي چهرة زن را با شرايط او هماهنگ ساخته، قرار دادن عوامل مهم موضوع در نزدیکی نقاط تاثیر گذارو طلايي كادر، ايجاد تعادل در دو بخش تصوير توسط دست و چهره و همچنین استفاده از پس زمينة تيرة مناسب و منطقي كه تداعي غم، اندوه، غربت، و تنهايي را مي نمايد ، همگي يك هماهنگي و تناسب صحيح ساختاري و زيبايي شناختي در بیان بصري اين عكس را بوجود آورده كه در آرايشي خاص موجب برجستگي موضوع و محتوا گرديده است.
اينجاست كه تفاوت بين نگاه كردن ساده و ديدن عميق و هنرمندانه در ثبت یک اثر هنری آشكار مي شود.
عكاسان در اين شيوة عكاسي كه در شاخة عكاسي مستند اجتماعي جاي مي گيرد واقعيات اجتماعي را با فكر و انديشه در ساختاري مرتبط و مناسب با موضوع به تصوير مي كشند و تفاوت مهم آن با عكاسي «مستند و ژورناليستي صرف»كه تنها به اصل واقعه مي پردازد در اين است كه در عكاسي مستند اجتماعي عكاس از ثبت سادة رويدادها فراتر مي رود و با نگاهي خلاقانه و عميق و با مهارت در استفاده از اصول زيبايي شناسانة تصوير، برجستگي و قدرتِ تأثير گذاري بيشتري به موضوع مي بخشد.
ابراهيم بهرامي